Dag 568 Schending van de Gulden Regel (leefregel) in een Casus van Uitsluiting

Er waren eens een man en een vrouw. Zij hadden elkaar op een warme lentedag ontmoet en vonden elkaar zo leuk dat de man de vrouw wekelijks aan huis ging bezoeken. Zo gingen zij een tijd met elkaar om - de man bezocht de vrouw en gingen zoveel ze konden samen op pad om dingen te ondernemen en te beleven.

Op een gegeven moment vond de vrouw de tijd rijp om de man en zijn huis te bezoeken en stelde het aan de man voor. De man was niet heel enthousiast over het idee maar stemde schoorvoetend in. Een datum werd geprikt, zo ergens tegen het einde van de winter. Toen de tijd daar was om de vrouw op te komen halen, kreeg de man koudwatervrees en zei de afspraak af. De vrouw was diep teleurgesteld in de houding van de man, maar ging toch verder met de relatie met de man. Mogelijk heeft hij meer tijd nodig dacht de vrouw en ze zou een nieuwe datum voor gaan stellen.  

Dit duurde zo een kleine twee jaar voort met het afzeggen van elke afspraak die gemaakt werd en de vrouw begon zich af te vragen of de man wel echt om haar gaf. Ze bedacht een uiterste datum en zou daarna verder gaan zonder de man, zo besloot ze. De datum kwam en wederom ... gaf de man aan dat het hem niet ging lukken, dat hij ervan af zag; angst - voor zichzelf/zijn eigen reacties - zo luidde zijn verklaring/rechtvaardiging.

De vrouw ging echter verder onderzoeken wat erachter zat in de geest van de man. Want kon het angst zijn dat de man jaar in jaar uit weerhield om de vrouw in zijn leven te laten? Wat was het dat hij de vrouw niet bij hem thuis verwelkomde? Was het angst? Was het schaamte? Was het stiekem wrok voor dingen die de vrouw gaande de tijd aan de man opbracht om naar te kijken in zichzelf? 

Op de eerste dag van een nieuw jaar kwam de vrouw erop uit dat de man de belangrijkste van de levensprincipes schond, die van: "Doe een ander wat jij wil dat jou gedaan wordt" - en ze zocht deze Gouden Regel op:




Nu begreep ze wat er al die tijd gebeurd was en wat ze had meegemaakt, namelijk dat de man feitelijk het eerste principe van leven schond. De vrouw kon niet anders dan de man laten gaan want als de man werkelijk om de vrouw zou geven zou hij haar nooit aandoen wat hij niet zelf zou willen ervaren.





De vrouw was een illusie armer geworden en in de realiteit geland.




Reacties

Populaire posts